ถาม..ได้แต่ถาม ทำไมฉันเองยังเงียบเหงา
ย้ำ..จำแต่เรื่องราว คอยทำให้ใจทรมาน
ปิดประตูนอนซมจมอยู่กับอารมณ์
ติดในวังวนของตัวเอง เปิดประตูมองไป
โลกก็สุดวังเวง เจอะเพียงตัวเองที่เหงาใจ
ฟ้า..ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะแคบลง
เมื่อไหร่ความเหงานั้นจะสิ้นลง
ไม่ต้องโง่งงและอ่อนไหว
เบื่อลมฝน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายไป
เมื่อไหร่ที่ฉันไม่มีหัวใจ
ฉันขอเป็นคนดีกว่านี้ ดีกว่าเดิม
ถาม..ได้แต่ถาม ทำไมฉันเองยังไม่ลืมเขา
ฝัน..จมอยู่แค่เงา ยังเป็นเรื่องราวในวันวาร
เบื่อลมฝน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายไป
เมื่อไหร่ที่ฉันไม่มีหัวใจ
ฉันขอเป็นคนดีกว่านี้..ดีกว่าเดิม